Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2009

5 σχόλια:

par...alogos είπε...

Δυο λέξεις κι ένα τσιγάρο.
Αμαρτίες παλιές που χάνονται στον αέρα,
καθώς ο καπνός πέφτει στο χαμένο πρόσωπό σου.
Τα δάχτυλα του χεριού απλώνονται και σε κυριεύουν.
Αυτά ξέρουν.

Κι εσύ, τα αφήνεις ελεύθερα.
Να κρατήσουν λίγη από την θλίψη του καπνού.
Μερικά δαχτυλίδια, κάποιο είδος μυστηρίου.
Ένα παλτό στο χρώμα των νυχιών.

Το πρόσωπό σου χάνεται.
Κάπου εκεί στον μαύρο του φόντου.
Και η στάχτη αφήνει νωχελικά την μητριά της
και αποχωρεί για νέα ταξίδια.

Το τσιγάρο σβήνει απειλητικά μέσα στο χέρι.
Μα τα δάχτυλα παραμένουν εκεί.
Κι εγώ τα κοιτάζω.
Και ο καπνός που φεύγει.
Τα δαχτυλίδια που χάνονται.
Το τσιγάρο που τελειώνει.

Μα τα δάχτυλα μένουν. Εκεί.
Ακόμα εκεί.
Περιμένοντας να σφίξουν την παλάμη.

par...alogos είπε...

Ένα γρήγορο σχόλιο από μένα αχ.
Με γεμίζουν τόσες ωραίες εικόνες οι φωτογραφίες σου.
Από παλιά... :)

γιωργος είπε...

Σε ευχαριστώ par...alogos από τα παλιά:-)Που paralogoderneis? Στα ξένα ή εδώ;

par...alogos είπε...

Προς το παρόν στα ξένα, αλλά εντώς ολίγων ημερών θα είμαι Ελλαδιστάν και λέω να κατέβω και σταις Αθήναις κάποια στιγμή. Θα ενημερώσω :)

λιμανάκι είπε...

Καιρό είχα να ταξιδέψω στις εικόνες σου...

Όμορφο το ταξίδι

:)